Απ τα πιο παραδοσιακά γλυκίσματα το καρυδάκι στην Τσαριτσάνη
Τέλος Μαΐου, αρχές Ιουνίου η εποχή του σκαλίσματος του καπνού ....
Αρχίζει να χαράζει και μεις είμαστε ήδη στα χωράφια για να τσαπίσουμε τα αγριόχορτα, ενδιάμεσα κάτω απ το κάρο, για να έχουμε σκιά.
Λίγη ντοματούλα, ψωμί ζυμωτό από τα χεράκια της μαμάς και τυράκι , για κολατσιό και μετά πάλι τσάπισμα.
Και εκεί που λέγαμε ότι θα πάμε για ξεκούραση κατά το μεσημεράκι, η μάνα θυμόταν ότι τα καρυδάκια έχουν γίνει και πρέπει να μαζευτούν πριν αρχίσουν να σκληρύνουν.
Τρέχαμε λοιπόν να βοηθήσουμε στο μάζεμα παρ όλη την κούραση(μας άρεζε το άτιμο), προσέχοντας μην χτυπήσουμε το καρυδάκι και δεν βγει καλό το γλυκό.
Για κάνα μήνα το καρυδάκι έμενε στο νερό , μέχρι να βρεθεί χρόνος για να γίνει .
Ήταν και είναι ακόμη το αγαπημένο μας γλυκό, βιαζόμασταν να το φάμε και ρωτούσαμε συνέχεια πότε θα το φτιάξει.
Υπομονή μας έλεγε δεν βιαζόμαστε, έχουμε άλλες δουλειές τώρα.
Κι όταν άρχιζε η διαδικασία για να γίνει, αχ πως το βαριόμασταν να βοηθήσουμε (μπελαλίδικο γλυκό το καρυδάκι.), τότε βρίσκαμε χίλιες δυο δικαιολογίες και τρέχαμε για παιχνίδι.
Όταν όμως ήταν έτοιμο, από την κατσαρόλα ακόμη το τρώγαμε το περισσότερο. Γιατί μετά η μάνα το έκρυβε για να μην εξαφανιστεί από την πρώτη βδομάδα, να έχει να κερνάει στους επισκέπτες που ερχόταν στο σπίτι.
Εμείς ψάχναμε όταν κοιμόταν εκείνη να το βρούμε για να φάμε και κάθε φορά(το βρίσκαμε πάντα) η μάνα το έκρυβε σ άλλο σημείο.
Κατ εξαίρεση όταν ερχόταν ο ξάδερφος, αγαπημένος της οικογένειας (αδερφός περισσότερο) στα διαλείμματα απ το σχολείο (το σχολείο δίπλα στο σπίτι μας), έβγαινε πάντα στην επιφάνεια το γλυκό γιατί του άρεσε και η μαμά δεν του χαλούσε ποτέ χατήρι, βρίσκαμε και μεις τότε ευκαιρία να φάμε.
Παράδοση οι Τσαριτσανιώτισσες είχαν πάντα στο γλυκό καρύδι.... από τότε που τα υλικά ήταν δυσεύρετα και απρόσιτα και μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις εντασσόταν στο μενού της οικογένειας,τα καρυδάκια δεν έλειπαν (ούτε λείπουν) , ποτέ από κανένα σπίτι. Ήταν και είναι το καλύτερο γλυκό, και το κερνούσαν ιδιαίτερα σ αρραβώνες και γάμους.
Όποιος επισκέπτης περνούσε, έβγαινε για κέρασμα πάντα πρώτο το γλυκό καρυδάκι.
Απ όλα τα στόματα όμως όταν το έφτιαχναν άκουγες..."το γλυκό για να γίνει καλό, θέλει υπομονή και χρόνο, μην βιαστείς για να το κάνεις γρήγορα θα σου σουφρώσει".
Τσαριτσανιώτικη συνταγή για γλυκό καρύδι με συνταγή της μαμάς μου.
Υλικά :
35 μέτρια καρύδια ..
1 κιλό ζάχαρη...
1/2 κιλό γλυκόζη...
γαρίφαλα
ξινό
3-4 ποτήρια νερό
Η συνταγή της μαμάς είναι δοκιμασμένη και άκρως επιτυχημένη!!!!
ΠΡΟΣΟΧΗ : Βάλτε γάντια γιατί τα χέρια μαυρίζουν και δεν βγαίνουν ούτε με χλωρίνη.
Μαζεύουμε τα καρυδάκια (με το χέρι για να μην χτυπηθούν), πρέπει να είναι πράσινα και τρυφερά και να μην έχει προλάβει να δέσει το ξυλώδης μέρος τους, που θα γίνει αργότερα καρυδότσουφλο.
Τα βάζουμε στο νερό για 2-3 μέρες , αλλάζοντας κάθε μέρα το νερό.
Αρκούν για να μαλακώσουν για να τρυπιούνται πιο εύκολα .
Αν θέλουμε να τα αφήσουμε περισσότερες μέρες, τα βάζουμε σε τενεκέ.
Δεν αλλάζουμε το νερό, τα σκεπάζουμε με φύλλα για να καλύπτονται καλά με το νερό και κλείνουμε με καπάκι. το ανοίγουμε όταν είμαστε έτοιμοι να φτιάξουμε το γλυκό.
Τα καρύδια θα αλλάξουν χρώμα όπως φαίνεται και στην επόμενη φωτογραφία .
Μην το φοβάστε όμως αυτό.
Το τρύπημα το κάνουμε με χοντρή βελόνα.
Εγώ σας έχω βιντεάκι με πιο εύκολο και γρήγορο τρύπημα, όπως το έκανε η μαμά μου. Με ένα παλιό πηρούνι με καλές μύτες .
Αφού τα τρυπήσουμε τ αφήνουμε 4-5 μέρες στο νερό,
αλλάζοντάς το όμως καθημερινά για να ξεπικρίσουν.
Προσέχοντας να καλύπτονται με το νερό όλα τα καρύδια καλά.
Στη συνέχεια τα ζεματίζουμε 3 φορές με καινούριο νερό.
Για να μην ζαρώσουν αλλά και λόγω δουλειάς η μάνα μου πάντα τα ζεμάτιζε μια φορά και τ άφηνε να κρυώσουν, τα ξανά ζεμάτιζε την επόμενη μέρα. Πάντα τα έφτιαχνε σε καζάνι , γιατί η κατσαρόλα δεν τα χωρούσε μιας και έπρεπε να δώσει σ όσους συγγενείς ήταν μακριά και δεν έφτιαχναν οι ίδιοι, όπως κάνανε κι όλοι στο χωριό μας .
Ομολογώ πως το ζεμάτισμα αυτό στα ξύλα είναι το καλύτερο για το καρύδι.
Στο πρώτο ζεμάτισμα αφήνουμε τουλάχιστον 10-15 λεπτά, μέχρι να μπαίνει σχεδόν εύκολα μια βελόνα ή οδοντογλυφίδα μέσα στο καρύδι
και στα επόμενα δυο νερά, περίπου 5 λεπτά.
*Ο χρόνος εξαρτάται πάντα βέβαια από το καρύδι, πόσο τρυφερό είναι.
Μπορεί να χρειαστεί λιγότερο ή και περισσότερο βράσιμο.
προαιρετικά κάποιες νοικοκυρές :
Στο πρώτο ζεμάτισμα προσθέτουν "κασταλαή", όπως λένε εδώ την αλισίβα (φτιαγμένη από στάχτη).
Στο δεύτερο ένα κουταλάκι σόδα.
Σο τρίτο ζεμάτισμα μόνο καθαρό νερό.
Βοηθάει στο να ζεματιστούν πιο γρήγορα το καρύδια.
Η μαμά μου τα ζεμάτιζε μόνο με καθαρό νερό.
Μετά το τρύπημα και το ζεμάτισμα το καρυδάκι αλλάζει χρώμα γίνεται μαύρο .
Μετά το ζεμάτισμα έρχεται το καθάρισμα της φλούδας για όσους το θέλουν χωρίς φλούδα ( αν και με τη φλούδα είναι πιο γυαλιστερό και πιο όμορφο και μένα μου αρέσει χωρίς φλούδα ).
Είναι πιο εύκολο σ αυτή τη φάση να βγεί η φλούδα, παρά στην αρχή και το καρυδάκι μένει πιο λείο και πιο όμορφο.
Γιατί έτσι βγαίνει η φλούδα από μόνη της σχεδόν, σπρώχνοντας απαλά με το χέρι ή ξύνοντας ελαφρά μ ένα μαχαίρι .
Συνεχίζοντας, αφήνουμε τα καρύδια σε καθαρό νερό για μια μέρα.
Την επόμενη τα στραγγίζουμε και τα βάζουμε σε απορροφητικό χαρτί για 3-4 ώρες, να φύγουν τα περισσότερα υγρά τους.
Βράζουμε το σιρόπι ελαφρά ,μέχρι να λιώσει η ζάχαρη.
Αφήνουμε να κρυώσει και ρίχνουμε μέσα τα καρυδάκια.
Αφήνουμε έτσι μια νύχτα και βράζουμε την επόμενη μέρα.
Δεν τελειώνουμε το βράσιμο σε μια μέρα, αλλά σε 2-3 γιατί το καρύδι βγάζει υγρά.
Την δεύτερη μέρα προσθέτουμε τη γλυκόζη, το ξινό και τα γαρίφαλα δεμένα μέσα σε τούλι ( προσοχή όμως μην ξεχάσετε να τα βγάλετε στο τέλος, ακόμη θυμάμαι τα γέλια που κάναμε με την αδερφή μου μικρές, όταν σε κάποιο σπίτι μας κερνούσαν γλυκό κι αντί για αυτό ήταν τα γαρίφαλα δεμένα που μοιάζανε με το καρύδι)
Την τρίτη μέρα δένουμε το γλυκό και το βάζουμε ζεστό, σε αποστειρωμένα γυάλινα βάζα, τα κλείνουμε σφιχτά τα γυρίζουμε ανάποδα μέχρι να κρυώσουν .
Διατηρούμε σε δροσερό μέρος !!!
Αξίζει να το δοκιμάσετε !!!
Καλή επιτυχία σ όσους το φτιάξουν !!!!
